කෝ මගේ සාලිය කුමරාණෝ ....

කප්පරක් ... පැතුම් පිරුවේ බුදු සාදු ළග ..
මං ..... නුඹ දුන්නු මල් පුදලා .....
දිගුහසක් .... බලං හිටියෙ දිය පාමුල ....
නුඹ .... එනකන් ..... සසර සැරිතරණට ..

බව ... සිය ගණන් සැරිසරා ... මං ... නුඹ ....
ජාති ජාතිත් මුණ ගැසුනා .... සංසාරේ පුරුද්දට 
මනෝමය පුරාවත .. දිනෙන් දින ලියවුනේ ....
ප්‍රේමනීය ... මතක සටහන් සුවහසක් ලියලමින්....

සුදු ඇතුරු සයනයක ... උඩ බැලිව ... හිස්ම හිස් සුසුමක 
පා කර හැරියේ .... මගේ සිනිදු උවමන් .... නුඹ සනසන්න 
පාවෙන  ... සුසුමින් දින ගණන් බලන් හිටියේ ....  
දෑස් ඉමට නුඹ වත දකින තුරු ..... පෙර පුරුදු විලස ....

කවුරුත් නෑ මං ලග .... රිසි සේ වදනක්  දොඩන්න ....
දිගු සිලින්ජර් .... පාට පාට පෙති .... මගේ සුව විමසන විට 
කෝ ... දැන් ...පෙර සේ ... බවෙන් බවේ .... මා  ළග උන්නු 
සුපෙම්වත් ... මාගේ පෙම්බර .... සාලිය කුමරාණෝ ........ ?