සීසර් කපිල

         
        මේක වෙලා නම් දැනට අවුරුදු දහතුනක් වත් ඇති.... මගේ මතකයේ විදියට , ත්‍රාසජනක අත්දැකීම් වලටත් අපට අහම්බෙන් මුණ දෙන්න වෙනවා කියන එක තමයි මම මේ සිද්දියෙන් තේරුම් ගත්තේ. සමහර අයගේ නොසැලකිල්ලෙන් හා වරදින් එදා අපි කට්ටියම මේ දේට  මුණ දෙන්න උනා. අපි ඉදහිට හමු උනාම තාමත් මේ සිද්දිය ගැන මතක් කරනවා. මොකද දැන් අපි විසිරිලා, සමහරු මිය ගිහින්, තවත් අය විශ්‍රාම ගිහින්. ඒ මොනවා උනත් මේක නම් මගේ මතකයේ හැමදාම තියේවි. 

         දවසක් අපි සහෝදර නිලධාරිනියකගේ පියාගේ අවමගුල් උත්සවයට යන්න ලේස්ති උනා. මල ගෙදර තිබුනේ බදුල්ලේ. උදේ ගිහින් හවස එන්න පුළුවන්. ඉතින්, අපේ ආයතනයේ මල ගෙදරට සභාගි වෙන්න කැමති උන අය ගමනට ලේස්ති උනා. මරණාධාර සංගමයෙන් අවශ්‍ය ප්‍රතිපාදන ලබා දුන්නා, යන්න වාහන ගාස්තු, ගෙනියන ද්‍රවය සදහා හොද ආධාරයක් ලැබුන. 

       මතක විදියට පහලවක් විස්සක් යන්න හිටියා.මාත් එක්ක කාන්තාවෝ දෙන්නයි. අනෙක් පිරිමි අය. උදව්වට වගේ අඩු මුදලට තවත් නිලධාරියෙක් එයාගේ හයියස් වාහනය දෙන්න කැමති උනා. හැබැයි එයත් ගමනට සභාගි උනා. මේ වාහනය නම් දවස් ගානක් තිස්සේ අපේ ආයතනයේම තමයි තිබිල තියෙන්නෙත්. යන්න ලේස්ති උන අනෙක් අය නම් ...... නම් දරාපු සමාජ සේවකයෝ, ඒ වගේම නම් තියාපු , වැඩකාරයෝ ටිකකුත් මෙතන හිටියා. වයසට ගිය අහින්සකයෝ දෙතුන් දෙනෙකුත් හිටියා. 

           ඔන්න ගමන ආරම්භ කරලා හම්බන්තොට හරහා වැල්ලවාය දක්වා වැන් රථය ගමන් කරා. රථය තුල බිස්කට්, සිනි තේකොල, ඉඩ මදි අයට සක්ක ගහන්න පොඩි බංකු  පුටු දෙකක් එහෙමත් තිබුන. යන්නේ මලගෙදරකට උනත් ගමන පටන් ගන්නේ අපි හොදටම හිනා වෙලා, එක එක්කෙනාට ඇනුම් පද කියල, උසුළු විසුළු කරලා එහෙමනේ. කාටවත් අඩන මුහුණු තිබුනේ නැ, ඒවා ඔක්කොම දාගන්නේ මල ගෙදරට බහින වෙලාවට. 

         ලුණුගම්වෙහෙර පහුවෙලා ..... තණමල්විල කඩපිලත් පහුකරලා වාහනය ඇතට ඉගිල්ලුනේ සතුටු සිතින් කියල කියන්න පුළුවන්, මොකද කාලෙකට පස්සෙනේ මේ වගේ ගමනක් හරි නිදහසේ යන්න මේ එකතු වෙලා තියෙන්නේ. නිදහසේ ගමන් ඇරඹු අපේ වාහනය පසු කරලා එක පාරටම යෝද  ටිපර් එකක් පාර හරස් කරලා නතර කලේ, විදුලි වේගෙන්, අපි ඔක්කොම අන්දුන් කුන්දුන් වෙලා හිටියේ, මොකද්ද මේ බාධාව කියල හිතා ගන්න බැරුව. 

          එක පාරටම ටිපර් එකෙන් බැහැල ආවේ. දෙකයි හතරේ දඩු පොලු රැගත් සද්ධන්ත පොරවල් හතරක්. ඉස්සෙල්ලම  ඩ්‍රයිවර් සිට් එකේ උන්නු අපේ සහෝදරයා ඇදලා , බිමට දැම්මා. යතුර වාහනයේ තිබිලම ගලව ගත්තා. අනිත් අය අර ගෙනාපු දඩු පොලු වලින් වැන් එකේ වීදුරුවලට පහර දුන්නේ අපිව මරන්න වගේ. බයෙන් බිරාන්ත වෙලා වටපිට බලද්දී දැක්කේ, අපේ අය අර කට්ටියත් එක්ක ගහ ගන්න හැටි. හරියට හින්දි ෆිල්ම් එකක් වගේ. මං මිට කලින් කවුරුවත් හැබැහින් ගහගන්නවා දැකල නැ. අනේ අපි දෙන්න පැහැර ගන්නද දන්නේ නැ , මේ අය ආවේ කියලත් හිතුන. මොකද ඒ කාලේ ඒ පැත්ත ...... ඒ දේවල් වලට නම් දැරුවනේ. කට ඇරන්, ඇස් ලොකු කරන් වැඩි වෙලා බලන් ඉන්න උනේ නැ. වැන් එක අයිනෙන් ආපු එක පොරක්....එකපාරටම කැ ගහන්න ගත්තා.
 ........ බැහැපල්ලා වාහනෙන් අපි උඹලට මොකුත් කරන්නේ නැ...... කියල ගුගුරන්න ගත්තා. 
        ඒ වෙනකොට විදුරු කටු අපේ ඇදුන් වලයි ඇගෙයි......  දඩබඩ   ගාල අපි දෙන්න වාහනයෙන් බැස්සා. බහින කොටත් තව ගහ ගන්නවා. ගුටිකන්න බැරුව සමහරු පදුරු වලට ඇදෙනවත් දැක්කා, වයසක අයගේ බඩටත් ගහනවා දැක්කා. බිම බලන කොට , නිකන් ඉදපු අපේ කකුල් වලත් ලේ.... විදුරු කටු වලට කැපිල තියෙන්නේ දන්නෙම නැතුව..... වටපිට බලන කොට අපි ආපු වැන් එක එක ආපු පාරේම ඉගිල්ලිලා ගියා. ඒ පස්සෙන් අර ටිපර් එකත්, පිඹල ගියා. 
          ඔක්කොම වෙලා ඉවරයි..... උන් ගියා අපි පාරේ ..... අන්දුන් කුන්දුන් වෙලා බලන් හිටිය. මේ මොකද උනේ කියල හිතා ගන්න බැරුව. කට්ටියම පදුරු අස්සෙන් මතුවෙලා එකතු උනා. ගහගත්තු අය දත් කුරු කෑවා. හොදට ගහ ගන්න බැරිඋන හින්ද.....

    යමු පොලිසි...... අපට ගහල වාහනේ පැහැර ගත්තා කියල කියන්න. 
    වැඩක් නැ......ඒ ෆිනෑන්ස් එකෙන් වාහනේ ඉස්සුවේ. 

          අයිතිකාරයා දැන් තමයි කතාව කියන්නේ. ෆිනෑන්ස් ගෙවන්න බැරි උන හින්ද වාහනේ ආයතනයේ හංගල  තිබුන බව එතකොටයි .... අපිත් දැනගත්තේ. මොන එහෙකට උස්සන්න තිබුන වාහනයක් අපට දුන්නද මන්දා ...... දැන් ඉතින් කාපු පරිප්පුව මදිනේ...... එක එක්කෙනා අර මනුස්සයට බනින්න ගත්තා. 
     වෙන මොනවා කරන්නද යන්න ආපු ගමන යන්නත් එපැයි. මළගෙදරට නොගිහින් බැනේ...... ඒ වුනාට අපට නම් යන්න තිබුන උනන්දුව අඩු උනා. මල ගෙදරට ගෙනියන්න ගෙනාපු සිනි , තේකොලත් අරුන් අරන් ගිහින්. 
         පාර මැද නතර වෙලා , ආයෙත් දෙතුන් පැත්තට බැන වදිමින්. ඔන්න ආපහු අපි බස් එකක නැගල, තණමල්විල ටවුන් එකට ආව. ආයෙත් වාහනයක් කතා කර ගත්තා , කුලියට.....මල ගෙදර යන්න. 
       යමින් ගමන කතා කලෙත් වෙච්ච ඇබැද්දිය ගැන. කවුද ඒ මිනිස්සු..... ඇයි අපි ගැන දන්නේ නැතුවද අපට ගැහුවේ. අපරාදේ අපි ගුටි කෑවෙ. වාහනේ ඉල්ලුවානම් අපි බැහැල දෙනවනේ. ඔහොම ගහන්න ඕනෑද...? 
           මල ගෙදර ලගින් බහින කොට ..... මිනියට පන්ශුකුලේ දෙනවා. ඒ ගොල්ලන්ටත් වැඩේ ආරංචි වෙලා. ආපු ගමන් හති ඇර ඇර අපි  දවාලට කෑම කෑවා . මිනියට අවසන් ගෞරව දක්වලා,රෑ වෙන හින්ද අපි ආපහු හැරුන. 

පසු සටහන 

      එහෙන් මෙහෙන් මතක්  කරලා ආපු සිසර්ලගෙන් , එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් අදුන ගත්තා. මේක ලීඩ් කරලා තියෙන්නේ සීසර් කපිල, අනෙක් තුන්දෙනා එයාගේ ගෝලයෝ. මළගෙදරට වාහනය යනවා කියල වෙලාවත් එක්ක ඔත්තුව දීල තියෙන්නේ , අපේම කෙනෙක්. මේකේ එන්නේ නිල ඇදුම් අදින කොටසක් නිසා තමයි ඒ ගොල්ලන් ගේමට ලේස්ති වෙලා තියෙන්නේ. වාහනය ගන්න අමාරු නිසා තමයි, බය කරලා ගත්තේ, ඉතින් අපි දන්න එකක්යැ, උස්සන්න තිබුන වාහනයක් බව. 
        ඉතින් ගුටි කාපු තරහ කට්ටියගේම හිතේ තිබුන. කොයි වෙලේ හරි මේ ගොල්ලොත් ගේමකට සෙට් වෙන්නයි ලේස්තිය. ඔහොම යද්දී සිසර්ල කියන්නෙත් හොද ක්‍රියා කලාපයක් ඇති උදවිය නෙමේනේ. ඒ ගොල්ලන්ටත් හතර වටේටම නඩු . වෙලාව බලලා අහුවෙච්ච එක එක්කෙනාට කට්ටිය රිටන් එකත් දුන්නා. දැන් ඔක්කොම හරි.
         තව අවුරුදු තුන හතරක් ගත වෙද්දී, සීසර් කපිල නම් වම්බොට්ටා කල්ලියේ සාමාජිකයෙක් නිසා. පාතාලයෙන්ම මැරුන් කෑවා. අනිත් දෙතුන් දෙනත් ජිවතුන් අතර දැන් නැතිළු. ඒ ගොල්ලන්ගෙම කට්ටියනේ. අර උස්සපු වාහනයේ අයිතිකාරයත් විශ්‍රාම ගොස්  අසනීපයෙන්ම මැරුණා. ඒ සිදුවීම් දාමයේ මතකයන් විතරක් තාම අපි ගාව තියනවා. 
      දැන් අපි සැලකිලිමත්, ගමනක් යනකොට රෙන්ට් එකට ගන්න වාහනයට ෆිනෑන්ස් ඇරියස් තියනවද කියල හොයා බලන්න.