දඩුවම සුදුසුද

                     

          වනචාරී යුගයේ සිට මිනිස්සු අපරාධ කරති . එවකට පැවැති යුගයේ වරදට දඩුවම මරනයයි . නමුත් නීති හා සිමා එදා තිබුනේ නැත . මිනිස්සුන්ට කැමති දඩුවමක් දීමට හැකියාව පැවතුනි . නොයෙක් සමාජ අතර වැරදි සිදුඋනි .එදා ඔවුන්ට ඒවා අපරාධ යයි  සැලකීමට උවමනාවක් හා දනුවත් බාවයක් නොතිබිණි . 

          මේ අනුව ගැටීම හා සමාජ පෙරලි කීපයක් ඔස්සේ නවීන සමාජය දක්වා පැවැති පර්යාය වෙනස් උනි .සමාජ වෙනස්කම් මානුෂිය මුහුණුවරක් ගත අතර , ඒවාට ගැලපෙන නීති පද්ධතියක් සකස් කරන ලදී .නිත්‍යානුකුල  සමාජයක මිනිසාට පැවතීමට ස්ථාවරභාවයක් තිබුණි . වරදට දඩුවම පැවැති හෙයින් , අපරාධ තරමක් දුරට පාලනය විය . නමුත් නිරන්තරයෙන් සමාජ ගැටුම් ඇති විය . නුතන වෙනස්වීම්  සමහර සමාජ වලට දරා ගත නොහැකි විය .

        සමාජ විෂමතාවය හේතුවෙන් පුද්ගල ගැටුම් උත්සන්න විය . නොයෙක් වර්ගයේ අපරාධ බිහි විය . මේ සියල්ලටම හේතු ලෙස පවතින සමාජ ක්‍රමය ඉවහල් වුවා අපට යයි සිතිය හැක . එබැවින් අපරාධයක් සදහා පුද්ගලයා මෙහෙයවුයේ සමාජය යයි  පිළිගන්නට සිදුවේ . එහෙත් අපරාධයක් සදහා පුද්ගලයා මෙහෙය වූ  ක්‍රම  කීපයක් ඇති බව විමර්ශනයේදී දැකගත හැක  .

1 උපන් අපරාධකරු , 
      එනම් මිනිසා ස්වභාවයෙන්ම අපරාධ නැමියා ඇත්තෙක්ය යන හේතු සාධකය ,

2 ජීව විද්යාත්මක අපරාධකරු , 
      එනම් මිනිසා අපරාධ කිරීමට පෙළඹීමට ඔහුගේ ශරීර අවයව පිහිටා ඇතැයි යන මතය  .

3 සමාජීය හේතු මත බිහි වූ අපරාධකරු 
         එනම් , සමාජය අපරාධකරුව නිර්මාණය කරයි  යන මතය .

      ඉහත සදහන් හේතු අශ්‍රීතව අපරාධකරු බිහිවූවා යයි  මේ අනුව සිතිය හැක . නමුත් බහුතර පිළිගැනීම වුයේ , සමාජය අපරාධකරු නිර්මාණය කරයි  යන නවීන මතයයි  . එබැවින් සමාජය විසින් නිර්මාණය කරන අපරාධකරු වෙත දඩුවම් ලබා දෙන්නෙත්   සමාජය විසිනි . එබැවින්, නවීන  සමාජයේ දඩුවම නිත්‍යානුකුල විය. එය ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට  අනුකුල වුවකි .

    මේ වන විට ශ්‍රී ලංකා ආණ්ඩුවේ දඩුවම් ක්‍රම  කීපයක් අපරාධ සදහා ක්‍රියාත්මක  විය .

1 බන්ධනාගාර ගත කිරීම , සිර දඩුවම 

2 දඩ ගෙවීම ,

3 ශාරීරික දඩුවම් , දැනට නැත

4 මරණ දඩුවම , මෙයද දැනට ක්‍රියාත්මක නොවේ .

5 ප්‍රජා විශෝධන නියෝගයක් ලබා ගැනීම 

6 අත්හිටවූ සිර දඩුවම් 

7 වන්දියක් මුදලින් ගෙවීම

8 රජයේ ගාස්තු අය කිරීම් 

     අපරාධකරුවකු හට  දඩුවම් කිරීම  සදහා නිසි ක්‍රියාදාමයෙන් අනතුරුව , බන්ධනාගාර ගත වුවාට වරදක් නැත . එය කාලෝචිතය . දඩ ගෙවීමද වරදට අනුව සමාජකාලිනය. ශාරීරික දඩුවම් අද වන විට සමාජයට උචිත නොවේ .

      අප ජිවත වනුයේ තවමත් තිරිසන් යුගයක නොවන බව වටහා ගත යුතුය . මරණ දඩුව අද වන විට අඩපන තත්වයක ඇත්තේ , අපරාධකරු මරණයට පත් කිරීමෙන් , සමාජයේ අපරාධ අඩු වූ ආකාරයක් දැක ගත නොහැකි නිසාවෙනි  . තව දුරටත් මරණ දඩුවම ක්‍රියාත්මක කිරීම , යුක්ති සහගත නොවන්නේ , වරදකරු  මරණයට පත්කලාට පසුව වරදට නිසි දඩුවම ඔහුටත්,  සමාජ සාධාරණත්වය වින්දිතයා  වෙනුවෙනුත්  ඉටු නොවන නිසාය .

         නීති ප්‍රතිසන්ශෝධනය විය යුතුය . සමාජයට ගැලපෙන දඩුවම් හා අප අනුගත විය යුතුය . පුනුරුත්ථාපන ක්‍රියාවලියක අවශ්‍යතාවය දඩුවම් සදහා ආදේශ කල යුතුය .

       ලෝකයේ කිසිදු රටක මරණ දඩුවම ක්‍රියාත්මක කිරීමෙන් , අපරාධ අඩු වුයේ නැත . වෙනසක් දැකීමට හැකි වන්නේ සමාජ ප්‍රතිසංස්කරණයන් තුලින් පමණක් බව අප වටහා ගත යුතුය . අපරාධකරුවන් පුනුරුත්ථාපනය කල යුත්තේ එබැවිනි . ඒ සදහා අවශ්‍ය  විකල්ප යෝජනා සම්මත කර ගන්නවා වෙනුවට දඩුවම් ප්‍රතිපත්ති තව දුරටත් වර්ධනය කිරීම සුබසාධක රජයක ප්‍රතිපත්තියක් නොවන බව අප වටහා ගත යුතුය .

      නීති වෙනස් විය යුත්තේ පුද්ගලයා සමාජ ගත කරන්නට මිස , සමාජයෙන් තුරන් කරන්නට නොවේ . අපරාධකරු ආරක්ෂා කලයුතුද නොවේ , එසේ නම් කලයුත්තේ කුමක්දයි  සිතීමට විචාරශීලි විය යුතුය .එබැවින් අපරාධය හා දඩුවම අපරාධ විද්‍යානුකුල පියවරක් කරා  යා යුතු බව වටහා දීමට සිදුවේ . .