උඹ වැල්ලේ වැටි වැටි.... දුවන කොට .....
මං උම ගැන කෝම හින දැක්කද ......
උම ගෙදර වීරයා...... දඟයා ...... හුරතලා......
මං උඹට ...... මොනවට ආදරය කලාද ...... මයෙ පුතේ....
ඔය ඔක්කොටම කලින් මං උඹේ ලෝකය දැක්කා.....
උඹ ....නාහෙට අහන්නෙ නැති වෙනකොට .....
මං උඹට කිව්වා .... ඔය ටික වෙන බව......
උඹ මං දාල යන බව ...... එක හීනෙක නෙමෙයි.....
දස දහස් වර මං දැක්කා......
අම්ම කෙනෙකුට මේවා දකින්න බෑ...... ඒත් ..... මං දැක්ක ....
මේවා උඹට මං කියල දීපුවා නෙමෙයි......
උඹම ඉගෙන ගත්තුවා .......
වෛරයෙන් වෛරයෙන් ...... නිවෙන්නේ නෑ......
අධර්මයෙන් ධර්මය දිනන්න බෑ......
මේවා මං උඹට කිව්වා .......
උඹ වීරයා උනේ මට නෙමෙයි පුතේ......
උඹේ ..... නරුම ලෝකයට ...... විතරයි...... උඹ වීරයා......
උඹ අර ..... මහ උළු ගෙදර ඉන්දෙද්දී විතරයි .....
මං ටිකක් සැනසීමෙන් හිටියේ .....
මං දන්නවා පුතේ..... මට වඩා උඹත් දන්නවා ....
උඹට .... මේ ලෝකේ පය ගහල ජිවත් වෙන්න බැරි බව .....
මං උඹ හොදයි කියල කියන්නේ කොහොමද .....?
අන්තිමට උඹව අරන් ගියෙත් උන්මයි.....
වෙඩි වරුසාවකින් උඹට ආශීර්වාද කලෙත් උන්මයි....
උඹ හරියි ..... කියල මං කියන්නේ නෑ පුතේ......
උඹ වීරයෙක් වෙන්න ඕන නෑ මට.....
දන්නවද ....? පුතේ ...... උඹ වැදු මට ......
මිනිස්සු ශාප කල බව .... උඹ ඒවා දන්නවා.....
ලෝකෙම මට බනිනවා .....
මේවට උත්තර දීපන් පුතේ .......
ඇයි...... උඹ මේ මුරුග රැලක් මැද අතරමං වුනේ ......?
ඇස් පියන් ඉන්න එපා පුතේ ...... නැගිටලා ඇවිත්
මේවට උත්තර දීපන් මයෙ පුතේ ......
උඹ මැරුණා කිව්වම මං පුදුම උනේ නෑ.......
ඒත් ...උඹ බලන්න ආව සෙනග කන්දරාව ......
මං උඹට බැන්නට...... උන් උඹට බනින්නේ නෑ....
උන්ට උඹ නැති පාඩුව දැනිලා.....
උඹේ හයියෙන් ජිවත් උනේ අපි නෙමේ ......
පිට උන් ...... නේද මයෙ පුතේ .....
උන් විතරයි....... උඹට තනි රකින්නේ ගෞරව කරන්නේ ......
උක්කුං පුතේ උඹ මට අර ඉස්සෙල්ල හිටපු ......
චුටි කොළුවා .... විතරයි පුතේ ......
උඹ මගේ ලෝකේ හැමදාම විරයාමයි පුතේ .......